Tijdens een traumatische ervaring (elke gebeurtenis die ons zenuwstelsel overweldigt) zullen onze hersenen en ons lichaam automatisch en zonder bewuste keuze reageren.
Deze instinctieve traumareacties gebeuren in milliseconden buiten ons bewuste bewustzijn.
Bevriezen, mijn verhaal
Mijn reactie was bevriezen, niet voelen, afwezig zijn. Men (of keer een man) kon op zo'n moment alles met mij doen.
Sigaretten die op mijn huid werden gedoofd, voelde ik niet, geestelijk geweld kwam bij mij niet binnen, verkrachtingen....
Ik kwam later in mijn leven achter dat ik niet misbruikt was maar meerdere keren verkracht door een jonge man (ik was ongeveer 16).
Ik was erg bang en onzeker en ik heb mij enorm alleen gevoeld. Ik vluchtte letterlijk ook weg, ik ging naar Engeland toe.
Gelukkig kwam ik op mijn weg die ik bewandel, lichaamsgerichte therapie tegen (craniosacraal) daar heb ik geleerd om te voelen. Om de pijn te voelen, het alleen zijn, de onzekerheid, de bevriezingsreactie. Daar leerde ik wanneer ik bevroor, dat ik op zo'n moment mijn lichaam verliet. Ik voelde dan een tinteling achter mijn schouders, nek en hoofd.
Ik had dan vaak gevoelens van verdoofdheid, verdwaasdheid of
verwarring en ook gevoelens alsof ik mijzelf niet meer kon zijn,
alsof ik vanaf een afstandje naar mijzelf keek.
Ik ontdekte tijdens een cranio
sessie dat ik rechts uit mijn lichaam ging, naar "boven" toe, naar een plek die voor mij fijn aanvoelde. Het was voor mij een ruim en ook een leeg gebied, maar het was er niet onprettig om daar te zijn. Ik voelde mij daar juist veilig en ik ervaarde geborgenheid.
Ik vond het interessant om te ontdekken dat wanneer het voor mij onveilig was en ik mijn lichaam verliet, dat dit een fijne ruimte was.
Met veel vallen en opstaan, vallen en vallen, opstaan, elke keer weer een laagje verder, heb ik geleerd dat mijn lichaam NU veilig is.
Mijn werk
Nu heb ik er mijn werk van gemaakt, door middel van craniosacraal en de adem ( bewust verbonden adem coach) kan ik er voor een ander zijn.
Traumareacties
Hieronder heb ik enkele van de traumareacties beschreven die we kunnen ervaren ten tijde van een traumagebeurtenis en na een traumagebeurtenis wanneer we getriggerd worden.
DE VECHTRESPONS
Wanneer het lichaam een bedreiging waarneemt, kan de vechtreactie worden geactiveerd en zullen we ons bezighouden met wat bedreigend is.
Het sympathische zenuwstelsel (ons systeem van mobilisatie en beweging) wordt geactiveerd. Cortisol en andere stresshormonen worden geproduceerd ter ondersteuning van onze inspanningen om een aanval te overleven.
In een vechtreactie versnelt onze ademhaling en hartslag om het bloed van zuurstof te voorzien en onze belangrijkste spiergroepen van energie te voorzien.
Bloed loopt weg van onze hoofd en voeten en wordt elders gebruikt om bloedverlies en schade te minimaliseren, omdat dit gebieden zijn die beschadigd kunnen raken tijdens een gevecht.
Onze pupillen verwijden zich waardoor ons perifere zicht kan toenemen. De vechtreactie kan eruit zien als fysieke betrokkenheid door middel van duwen, trekken, slaan, schoppen enz. of verbale protesten, uitingen van woede, woede, tegenstand en verzet of ruzie.
DE VLUCHTRESPONS
Wanneer het lichaam een dreiging waarneemt, kan de vluchtreactie worden geactiveerd en bereiden we ons voor om zo ver mogelijk weg te gaan van de potentiële dreiging.
Het sympathische zenuwstelsel (ons systeem van mobilisatie en beweging) wordt geactiveerd. Cortisol en andere stresshormonen worden geproduceerd en geven ons een signaal om weg te gaan van gevaar of dreiging.
In een vluchtreactie mobiliseert ons lichaam energie om weg te rennen of ons zo snel mogelijk uit een gevaarlijke situatie te halen.
We kunnen lopen, rennen of een andere manier vinden om te ontsnappen aan de potentiële dreiging die we ervaren. Het zenuwstelsel ondersteunt ons om zo ver mogelijk weg te komen van het potentiële gevaar of de dreiging door er niet mee bezig te zijn.
DE BEVRIEZING RESPONS
Wanneer het lichaam een onontkoombare dreiging waarneemt en ons systeem geen uitweg uit het gevaar ziet door de vecht-/vluchtreactie, kan de bevriezingsreactie worden geactiveerd.
Bij een bevriezingsreactie worden zowel ons sympathische als dorsale vagale systeem tegelijkertijd geactiveerd.
We zijn gevuld met adrenaline, maar kunnen ook niet in actie komen omdat het dorsale vagale systeem is. Je primitieve brein laat je vallen in de bevriezingsreactie waar je fysiek niet kunt bewegen, je kunt misschien denken of niet in staat zijn .
De bevriezingsreactie is een van onze meest adaptieve reacties en biedt de grootste overlevingskans in het wild voor alle kleine zoogdieren (inclusief de mens). Bevriezen is ook een belangrijke reactie die ons in staat stelt om te proberen het lichaam te camoufleren en de schade tot een minimum te beperken, terwijl we de overlevingsenergie van vechten of vluchten vasthouden, mocht de optie om te vechten of vluchten haalbaar worden.
DE FAWN / PLEASEN RESPONS
In het geval van de fawn/submit-reactie (soms aangeduid als please and appease) kunnen er momenten zijn waarop deze reactie bewuster is. De reekalfreactie is een unieke combinatie van ons systeem van sociale betrokkenheid en ons sympathische zenuwstelsel. In het wild is reekalf/onderdanig als een dier dat zijn buik laat zien aan een roofdier, in de hoop dat ze hem als minder bedreigend zullen zien en verder gaan. iets anders.
Het is een zeer adaptieve reactie waarbij we, wanneer we in gevaar zijn en worden bedreigd door een andere persoon/persoon, onze vecht/vecht-reactie remmen, omdat we misschien niet kunnen ontsnappen en onze sociale betrokkenheidsvaardigheden en 'fawn/submit' gebruiken om de boodschap over te brengen aan degenen die ons kwaad doen, dat we zullen gehoorzamen en dat we geen bedreiging vormen. Dit is niet omdat we een gewillige deelnemer zijn of omdat we de persoon leuk vinden, maar eerder omdat we ons best doen om de ervaring te overleven en weer op een plek te komen waar we naartoe kunnen gaan om te vechten of te vluchten als deze optie beschikbaar komt.
De fawn-reactie kan ook worden gezien in extreme versies van het behagen van mensen, het tonen van volgzaamheid en behulpzaamheid om misbruik te voorkomen / minimaliseren, het kan een persoon helpen conflicten te verspreiden en terug te keren naar een gevoel van veiligheid door hun eigen gevoelens en welzijn te negeren.
