Wie ben ik
Van onzichtbaar naar zichtbaar zijn
Ont-dekken wie jij bent, jezelf vinden, dat is mijn doel in mijn leven. Soms moet je ver gaan om dicht bij jezelf te komen.
Ik wil mij graag vrij voelen van opgelegde beperkingen. Ik kijk graag wat er wel is, wat de mogelijkheden zijn om samen met jouw een nieuw pad te vinden. En terwijl ik dit schrijf, weet ik dat dit pad niet nieuw is. Dit pad ligt al klaar voor jouw, alleen mag deze nog zichtbaar worden.
Van nature ben ik een dromer, vind ik het fijn om te creëren en ben ik graag in contact met het speelse kind in mij. Het kind wat wilt ontdekken, die nieuwsgierig is, die de wereld om zich heen met een onschuldige blik bekijkt.
Ook voel ik mij verwant met sjamanisme, dit kan voortkomen uit mijn Indonesische roots. Het magische: intuïtie, de transformatie, een nieuw begin, een metamorfose; om van een rups een vlinder te worden vanuit een veilig gevoel, een warme bedding. Het oosterse en het westerse in mij, samen met mijn verleden; heeft mij gebracht waar ik NU ben.
Kind
Als kind leefde ik voornamelijk in mijn eigen wereld door veel te tekenen.
Dagelijks was ik bezig met mijn fantasie op papier te zetten.
Sinds 1998 ben ik een gelukkige moeder van mijn kind die dat jaar werd geboren. Wat een levensgeluk voelde ik, wat een magisch moment. Een klein wondertje in mijn buik, die dat jaar het licht zag. het moment dat ze op mijn buik lag, de oogjes open gingen, wat een onvoorwaardelijke liefde stroomde er door mij heen, die tot heden aan toe door mij heen stroomt!
Sinds 2018 ben ik gelukkig getrouwd met mijn partner.
Pubertijd
Pubertijd... mijn wereld kwam op zijn kop. Mijn ouders gingen scheiden en daarna was de middelbare schooltijd niet altijd een pretje voor mij. Ik werd gepest door een jongen uit mijn klas, ik bleef zitten en ik ging naar een andere school toe.
Daar bloeide ik wel op, ik hoorde meer op deze ( Vrije) School, dan het reguliere systeem.
Tijdens deze schooljaren kwam ik, samen met een vriendin ( in die tijd), in contact met 2 jongens. We kregen allebei een relatie met grote gevolgen.
Zij raakte zwanger en ik kreeg de schuld dat ik deze vriendin op het slechte pad had gebracht en ik werd van school gestuurd, om niet meer terug te komen.
Men wist niet dat ik in een nare relatie gevangen zat met die jongen met wie ik om ging.
Ik had nog nooit van huiselijk geweld gehoord. Ik had nog nooit van narcisme gehoord.
Ik was "slachtoffer" van onzichtbaar geweld.
Voor mensen die zich hierin kunnen herkennen, er is een website "het verdwenen zelf" waar je veel advies en hulp kan vinden.
Schaamte en angst
En ik....? Ik schaamde mij rot, ik was doodsbang. Ik heb mij onzichtbaar gemaakt door naar Engeland te gaan. Daar heb ik een tijd gewoond op een boerderij met veel dieren. Weer terug in Nederland kon ik mijn draai niet vinden, ik heb een jaar als au-pair in Amerika gewoond.
Volwassenheid
Uiteindelijk kwam ik op een zolderkamertje in Amsterdam terecht. Vandaar uit ging mijn tocht verder op de kunstacademie, waar ik de ambacht van het tekenen heb geleerd. Ook was ik bezig met aanraking, vaak masseerde ik mijn mede studenten.
Dat voelde voor mij fijn aan om te doen. Ik ging naar de School voor Massage.
Waar ik een stapje deed om zichtbaar te worden, om te ont-dekken wat in mij afspeelt. Toch kwam ik weer in een nare situatie terecht, weer bij een narcist, alleen was deze 20 jaar ouder dan ik.
Stapje voor stapje
Een aantal jaar later, in 2008 heb ik gekozen voor de Peirsman Cranio Sacraal Academie.
Hier kwam ik door te luisteren naar mijn lichaam er achter dat ik om te overleven ging dissociëren. Door dit te doen vluchtte ik uit mijn lichaam om niet meer te voelen wat er zich in mij afspeelt. Ik ervaarde dat ik met die jongeman, wel moest dissociëren om te overleven. Door aanraking en bewustwording leerde ik tijdens deze opleiding om in mijn lichaam te blijven, een stapje naar zichtbaarheid.
Zichtbaar zijn
Nu ben ik nog steeds bezig om zichtbaar te zijn. Dankzij de corona tijd, wat mij heeft getriggerd om mijn verhaal te vertellen, om naar buiten te gaan met wat ik heb meegemaakt. Hoe meer ik mijn plek inneem, hoe meer zichtbaar ik ben.
Ik besef dat ik niet alleen therapeut ben, maar ook ervaringsdeskundige.
Maar bovenal ben ik partner, vrouw, moeder, dochter, zus, tante, vriendin en MENS.
Adem halen
De laatste tijd ben ik bezig met mijn adem, ik heb de neiging om oppervlakkig tot weinig te ademen. Hierdoor ben ik de opleiding Adem en Stem gaan doen, om mij meer bewust te zijn van mijn adem.
Om te leren in te ademen, om het leven in te ademen. Om te ont-dekken hoe mijn adem mijn grootste bron van levensenergie is en hoe ik via mijn adem mijn kwaliteit van leven kon gaan veranderen. Door de verbonden adem te gaan doen ont-dekte ik hoe ik oud zeer (trauma) kon verwerken met mijn ademhaling.
Coming home to center
inside the labyrinth, we rebalance and strengthen.
Samen met jou bewandel ik jouw eigen labyrint.
Mijn logo is een labyrint. Ik wandel samen met jou, jouw labyrint, waar je van binnen naar buiten toe gaat, een weg die je uitnodigt binnen in jezelf te ontdekken. Een weg naar binnen toe, vanuit warme bedding, vertrouwen en vooral je veilig voelen. Waar er geen goed of fout is; waar er twijfel mag zijn, onrust, allerlei emoties, diepgang is, waar jij mag zijn wie jij bent. Naar buiten toe neem jij mee wat bij jouw past, jouw blauwdruk, kwaliteiten, jouw ZICHTBAARHEID.
ILLUSTREREN
Tot heden aan toe kan ik blij zijn dat ik mijn fantasie kan afbeelden op papier!
Zie hier wat ik creëer.
YOGA
Vanaf de jaren '90 is Yoga een deel van mijn leven. Het lichaams bewustzijn, de kracht... met flexibiliteit. Hoe ik Yoga doe, zo voel ik mij vaak. Soms ervaar ik meer de kracht, soms meer de flexibiliteit. Ik vind het belangrijk om naar mijn lichaam te luisteren.
Het gaat mij om de weg naar de houding toe.
BOOGSCHIETEN
Mijn andere passie is boogschieten! Het meditatieve karakter van het boogschieten sluit voor mij naadloos aan bij cranio sacraal! Voor het boogschieten is het belangrijk om in opperste concentratie te zijn. De schutter dient één te worden met zijn doel. Wanneer ik bij het loslaten van de pijl in de juiste gemoedstoestand bevind, doet het er niet toe of ik de doel raak of niet, de meditatie en het tot mijzelf komen doet op zo'n moment meer dan genoeg!
MIJN ERVARINGEN
CRANIO SACRAAL
Door de zachtheid van craniosacraal therapie, te leren luisteren naar wat mijn lichaam mij heeft te vertellen, heb ik geleerd om te luisteren naar mijn handen. Mijn handen nemen waar, wanneer ik iemand aanraak, ik volg mijn handen waar zij naar toe willen.
ADEM & STEM
Tijdens de opleiding als ademcoach kwam ik mijn angst tegen. Een stuk wantrouwen naar mijzelf, naar het leven toe en hiermee ook naar een ander toe. Door de intentie: Ik heb vertrouwen in mijzelf, kwam ik diepe angst tegen. Het fijne van een sessie is dat ik geen woorden hoef te geven aan deze angst, dat ik er mee mocht zijn en het kon gaan omarmen.
Ik voelde angst naar een stuk IK, de kracht van IK, mijn kracht!
Dankzij de veilige bedding tijdens de opleiding kon deze angst, wantrouwen meer transformeren naar vertrouwen!
Het is een stuk IK die ik tegen kom, de IK in mij die mag gaan staan voor wie IK ben.
Het voelen van allerlei emoties / gevoelens was ook een heel proces.
TRAUMA
Mijn automatische reactie is vluchten in die zin dat ik verdwijn uit mijn lichaam, ik heb er geen contact meer mee. Dat is mijn overlevingsmechanisme en die ik in de loop der jaren steeds meer heb leren te waarderen!
Eerst gebeurde dit, kon ik niet achterhalen wat er met mijn lichaam gebeurde en hoe dit tot 'stand' kwam.
Op zo'n moment van bevriezing zijn mijn emoties mij teveel. Ik kan het niet meer opslaan, de emmer is al aan het overstromen. Dit houdt voor mij ook in dat ik op zo'n moment ver over mijn eigen grens ga en om dan te overleven, bevries ik! Ik voel dan een druk in mijn hoofd, mijn lichaam voel ik niet meer. Ik merk dat ik distantieer van mijn lichaam, alsof ik er niet meer ben.
Door middel van vele sessies craniosacraal kan ik nu aanvoelen wanneer ik in deze bevriezingstoestand kom. Ik voel het in mijn achterhoofd ( bij de kleine hersens – cerebellum-) tintelen en “trekken”, alsof er geen ruimte meer is. Het voelt aan als een soort van mentale spanning die zich uit in mijn nek, achterhoofd.
MIJN PLEK INNEMEN
Mijn eigen unieke positie in het leven te vinden en in te nemen, ik vind dat een hele reis!
Bij elke ervaring die ik op doe tijdens een opleiding, workshop of naar een collega gaan, kom ik mijn eigen grenzen tegen.
Zolang ik van mijzelf weet ga ik mijn eigen grens zo makkelijk over. Eerst gaf ik hier de ander de schuld, dit lag immers niet aan mij.
De ander heeft niet naar mijn grens geluisterd en stapte er zomaar over heen.
Ik was daar vaak onwijs geïrriteerd over. Ik gaf toch immers mijn grens aan?
In de loop der jaren voelde ik steeds meer, dat ik diegene ben die dit toch elke keer toe liet.
Hoe meer ik mijn plek begon in te nemen, hoe dichter ik bij mijzelf kon blijven en echt STOP kon zeggen. Ik begon op dat moment verantwoordelijkheid te nemen door in te zien dat ik mijn houding en mijn gedrag mocht gaan veranderen.