Onderweg fietsend naar Zutphen, waar mijn praktijk ruimte is, kwam ik duidelijk mijn schaduw en licht tegen.
Mijn schaduwbeeld ging van donker naar een beetje licht, naar grijs gebied en naar een duidelijke schaduwbeeld.
Zo voelt mijn leven ook aan. Dit kan zelfs al in 10 minuten gebeuren; dat ik mij van somber, naar boos / verdrietig ( dit kan voor mij een grijs gebied zijn) naar ik voel mij zozo en naar ik voel mij "Lekker in mijn vel".
Mijn lichaam gaat naar geen innerlijke ruimte, naar weinig ruimte, naar een beetje ruimte en naar een fijne innerlijke ruimte.
Zelfs mijn lichaam doet daar in mee, ik kan pijntjes voelen, echt pijnscheuten naar een beetje vervelend gevoel en naar ik voel mij lekker met mijn lichaam.
Ik vind dit interessant om dit zo bij mijzelf tegen te komen en om stil te staan wat mijn schaduw mij heeft te vertellen. Mijn kleine ik, mijn kwetsbare ik. En ook wat heeft mijn licht mij te vertellen.
Ach zo mijmer ik wat op mijn fiets en voelt het soms alsof ik in een achtbaan zit!
“I wish I could show you, when you are lonely or in darkness, the astonishing light of your own being.” ~Hafiz of Shiraz.
Onder het sociale masker dat we elke dag dragen, hebben we een verborgen schaduwzijde: een impulsief, gewond, verdrietig of geïsoleerd deel dat we over het algemeen proberen te negeren. De schaduw kan een bron van emotionele rijkdom en vitaliteit zijn, en erkennen dat het een weg kan zijn naar genezing en een authentiek leven. - C. Zweig & S. Wolf