En dan ben je alweer zoveel jaar verder, toch blijft het raken, heel diep, wanneer iemand over narcisme met mij deelt.
Wanneer er kinderen bij betrokken zijn en allerlei instanties.
Na afloop was mijn systeem diep geraakt, ik had het koud. Mijn kaak klemde zich weer. Oud zeer kwam naar boven, zette zich in mij vast. Oude pijn, verdriet, gevoel van onmacht, frustratie en het eenzame gevoel...
"Trauma comes back as a reaction, not a memory.”
- Bessel van der Kolk
Dit was zo voelbaar, mijn eigen reactie die zo resoneerde op het verhaal van een ander.
Waar ik eerst er maanden mee zat... - vanwege onbegrip van buitenaf, zoals allerlei instanties waarvan men zegt dat deze er voor de jeugd zijn. De instanties die mij meer stress gaf dan steun en begrip. En ook in de eerste jaren het onbegrip in mijn familie, ik had immers zelf voor deze relatie met een narcist gekozen en gebleven....- kwam ik er nu veel sneller uit, door het te bespreken met een lieve vriend en later met mijn man hoe ik mij voel, dat het mij zo van binnen naar buiten toe raakt.
Even douchen, om en warm te worden en alles wat ik niet nodig heb, wat niet van mij is mag met het water mee de doucheput in.
Later kon ik in mijn hele systeem voelen hoe belangrijk het voor mij is om tijdens een gesprek of sessie 80% bij mijzelf te blijven en 20% een luisterend oor aanbied.
Ik zie en begrijp nu dat het een levenslange reis is. Zolang we leven, zullen we blijven uitbreiden, transformeren en nieuwe manieren ontdekken om ons licht te belichamen. Ik ben een eeuwige leerling.
Door de cranio opleiding kon ik voelen en ervaren dat in de stilte van een moment de wijsheid ligt van het lichaam.
Nog elke dag voel ik mij dankbaar dat ik in 2008 met de opleiding PCSA van Etienne Peirsman ben begonnen.
Nog elke dag voel ik mij dankbaar dat ik naar de wijsheid van mijn lichaam heb geluisterd.
