.....𝑯𝒆𝒕 𝒆𝒆𝒏 𝒌𝒂𝒏 𝒏𝒊𝒆𝒕 𝒛𝒐𝒏𝒅𝒆𝒓 𝒉𝒆𝒕 𝒂𝒏𝒅𝒆𝒓!
Duisternis, of het nu het gebrek aan zonneschijn is of het gebrek aan vreugde in het leven, hoort bij het leven.
Zodra het woordje TE ervoor komt te staan, dan kan duisternis iets angstig zijn.
Jaren geleden stond ik voor een tweesprong; kies ik voor angst of kies ik voor liefde.
Na een diepgaand pad, koos ik voor liefde. Het was ( is) een liefde die angst meer kon omhelzen en met de jaren ook meer kon laten zijn. Niet alleen angst, ook verdriet, niet gezien worden, boosheid...
Wanneer ik mij in mijn eigen donkere ruimte bevind, kan ik nu veel eerder herkennen dat ik daar in zit. Ik omhels op zo'n moment mijn donkere gevoel - of verdriet, boosheid, of.....welke emoties daar is.
Dan voel ik mij triest of ik voel mij lauw. Ik voel dat de verbinding verbroken is. Ik Rouw.
Hoe meer ik dit toe sta, hoe meer ik in staat ben om van duisternis naar licht te gaan. Ik hoef niet te vechten of te vluchten of bevriezen; ik mag ZIJN wie ik BEN. Ik kan er in ademen, mijn lichaam en mijn gevoelens ontspannen, goed huilen of een kort medelijdenfeestje houden.
Ik zag JA tegen het leven.
💗𝑩𝒆𝒘𝒖𝒔𝒕𝒛𝒊𝒋𝒏 𝒊𝒔 𝒐𝒏𝒛𝒆 𝒗𝒆𝒓𝒂𝒏𝒕𝒘𝒐𝒐𝒓𝒅𝒆𝒍𝒊𝒋𝒌𝒉𝒆𝒊𝒅 𝒐𝒎 𝒕𝒆 𝒘𝒆𝒕𝒆𝒏 𝒘𝒂𝒕 𝒘𝒆 𝒆𝒓𝒗𝒂𝒓𝒆𝒏 𝒊𝒏 𝒑𝒍𝒂𝒂𝒕𝒔 𝒗𝒂𝒏 𝒉𝒆𝒕 𝒏𝒂𝒂𝒓 𝒃𝒖𝒊𝒕𝒆𝒏 𝒕𝒆 𝒑𝒓𝒐𝒋𝒆𝒄𝒕𝒆𝒓𝒆𝒏, 𝒐𝒑 𝒕𝒆 𝒑𝒓𝒐𝒑𝒑𝒆𝒏 𝒐𝒇 𝒐𝒏𝒃𝒆𝒘𝒖𝒔𝒕 𝒕𝒆 𝒍𝒂𝒕𝒆𝒏 𝒘𝒆𝒈𝒍𝒆𝒌𝒌𝒆𝒏.
💗𝑨𝒄𝒄𝒆𝒑𝒕𝒂𝒕𝒊𝒆 𝒊𝒔 𝒅𝒆 𝒅𝒊𝒆𝒑𝒆 𝒆𝒊𝒈𝒆𝒏𝒍𝒊𝒆𝒇𝒅𝒆 𝒅𝒊𝒆 𝒐𝒏𝒔 𝒊𝒏 𝒔𝒕𝒂𝒂𝒕 𝒔𝒕𝒆𝒍𝒕 𝒐𝒎 𝒊𝒏 𝒐𝒓𝒅𝒆 𝒕𝒆 𝒛𝒊𝒋𝒏, 𝒛𝒆𝒍𝒇𝒔 𝒂𝒍𝒔 𝒘𝒆 𝒆𝒏𝒌𝒆𝒍𝒆 𝒆𝒓𝒈 𝒗𝒊𝒆𝒛𝒆 𝒅𝒊𝒏𝒈𝒆𝒏 𝒎𝒆𝒆𝒎𝒂𝒌𝒆𝒏.
💗𝑫𝒖𝒊𝒔𝒕𝒆𝒓𝒏𝒊𝒔 𝒆𝒏 𝒍𝒊𝒄𝒉𝒕, 𝒅𝒆 𝒈𝒂𝒗𝒆𝒏 𝒗𝒂𝒏 𝒐𝒏𝒛𝒆 𝒃𝒊𝒏𝒏𝒆𝒏- 𝒆𝒏 𝒃𝒖𝒊𝒕𝒆𝒏𝒘𝒆𝒓𝒆𝒍𝒅.
www.susannaredeker.nl
