Cel herinneringen

Zintuigen en je geheugen

Vaak kunnen we ons gebeurtenissen van vroeger niet herinneren. Je geheugen kan getriggerd worden door zintuigen, een geur, smaak, geluid, een specifieke aanraking of een combinatie van deze ervaringen. Hierdoor kan je een 'flashback' krijgen.

Herinneringen

Je lichaam onthoudt alles; geluiden, geuren, aanrakingen, smaken. De herinnering wordt niet in je geest vastgehouden, ergens opgesloten in de uithoeken van je hersenen. In plaats daarvan wordt het in je lichaam vastgehouden, helemaal tot op cel-niveau. Je lichaam heeft veel te vertellen. Je hebt je eigen lichaamswijsheid, alleen met een trauma kan deze wijsheid in het onderbewuste blijven. Je cel herinneringen weten wel wat er is gebeurd, zij weten dus wat er plaats heeft gevonden.

Onverwerkte zaken worden in je lichaam opgeslagen (energiecyste).

Op het moment dat het trauma aan verwerking toekomt of wordt opgeroepen door een soortgelijke gebeurtenis kan de herinnering los worden gemaakt. De energiecyste gaat open en de restenergie kan nu uit het lichaam worden gelaten. Dat kan in de vorm van:

- zintuigelijke herinneringen

- beven, ontladen, trillingen

- het lichaam gaat ineens bepaalde bewegingen maken, de onafgemaakte (vaak bevroren) bewegingen.

“Cellulaire intelligentie, de wijsheid van het lichaam, is nauw verbonden met de bewuste en onbewuste processen van geest en emoties. Het lichaam kan de geheime, verborgen of vergeten ervaringsgebieden onthullen. Als we leren luisteren naar het lichaam in zijn voortdurend veranderende uitdrukkingen, leren we onszelf beter kennen.”

Fascia Fascia is het officiële woord voor de bindweefselvliezen die alle spieren, gewrichten, botten en organen omgeven. Deze vliezen vormen een heel netwerk in het lichaam en zorgen er voor dat alles met elkaar verbonden is.

Verkleefde fascia

Ongunstige (werk)houdingen, trauma, stress, overbelasting, bewegingsarmoede kunnen leiden tot een verstoorde balans in het fasciale netwerk.

Stress kan de spanning van de fascia verhogen. Bij een hoge activiteit is de fascia stijver en “verkleefder”. Dit wordt ook wel een fasciale verkleefdheid genoemd.

Trauma

Trauma is een gebeurtenis of ervaring die incompleet is en nog niet is verwerkt is in jouw

zenuwstelsel. Het is niet de gebeurtenis zelf of dat het groot of klein trauma is geweest, het

gaat erom of en hoe jouw systeem erdoorheen kon bewegen. Het gaat minder om wat er

precies gebeurde maar wat er juist niet gebeurde, wat je wel of niet kon doen in het

traumatische moment.

Voorbeeld

Stel je voor dat een klein kind door haar vader wordt toegeschreeuwd. Haar schouders spannen zich aan, haar nek wordt strakker en er is een golf van angst gerelateerde hormonen en activiteit in het lichaam. Als dit continu gebeurt, wordt het patroon van ‘schouders gespannen en nek strak’ een ingesleten ‘actiepatroon’.

Stel je nu 30 jaar later voor. Het meisje is nu een vrouw en ze voelt zich gestrest. Misschien probeert ze een yogales, krijgt ze een massage of doet ze wat praattherapie. Omdat ze zich veilig en geaard voelt in de nieuwe omgeving, is het mogelijk dat de weefsels in haar nek langdurige samentrekkingen en benauwdheid beginnen uit te drukken. Er ontstaat een vorm in haar lichaam, vergelijkbaar met het patroon dat werd gegenereerd toen er tegen haar werd geschreeuwd.

Van een veilig gevoel kan haar systeem plotseling overgaan in gevoelens van onbehagen, sommige stresshormonen kunnen worden uitgescheiden, haar houding kan in de vertrouwde 'schouders gespannen en nek strak' gaan. Misschien gaat ze die avond zelfs naar huis en denkt en droomt ze over haar vader. Soms kunnen deze fragmenten opdringerige flashbacks worden.

Lichaamsherinneringen

De veranderingen die in het lichaam hebben plaatsgevonden, zijn al dan niet volledig geïntegreerd in de cognitie, maar er gebeurt iets. Er wordt een herinnering geuit. Het ‘spiergeheugen’ is de spanning en toont een gehele spanning van de nek.

Hoe ziet dit er in actie uit? De vrouw wordt bang voor sensaties in haar nek, maar ze weet niet echt waarom ze van streek raakt.

Je lichaam herinnert zich het geschreeuw van de vader, je herinneringen zijn tijdloos, deze weten niet dat dit 30 jaar geleden is gebeurd.

Je innerlijke reis

1. De eerste stap van je innerlijke reis is om vanuit cranio of een ademsessie te leren los te laten wat er ooit is gebeurd en vrij maken van weefsels, de fascia. Bij het loslaten kunnen de herinneringen vrijkomen die voor de blokkade hebben gezorgd. Dit verschijnsel noemen we het loskomen van de celherinnering.

2. Een tweede stap is om je lichaam weer terug te brengen in een normale stand. Alle spanningen in het lichaam kan voor onbalans zorgen. Opgetrokken schouders, soms niet kunnen voelen dat je een bekkengebied hebt. Terug naar de oorspronkelijke stand van je lichaam is in ieder geval tot rust komen, dat je lichaam zich veilig voelt.

3. Een volgende stap van je reis is jezelf meer bedding geven, jezelf steviger maken en voelen.