Mist

Mist, wat verberg ik in de mist. Terwijl ik mijn weg fiets in deze mist, zie ik dat ondanks dat ik niet ver kan kijken, toch de bomen langzaam zichtbaar worden. Hoe dichter bij ik kom, hoe meer ik zie welke boom het is, de vorm, heeft deze een dikke stam of een dunne stam. Heeft de boom laag hangende takken of juist heel hoog. Zo voelt het ook aan in stukjes in mijn leven die nog in mist gehuld is. Deze weg die ik vandaag heb gefietst is recht met een bocht naar rechts toe. Mijn eigen weg is niet zo recht, daar kan ik niet altijd even goed zien waar ik naar toe ga en wat ik tegen kom. Toch merk ik, hoe meer vertrouwen ik in mijn leven heb, hoe meer deze stukjes zichtbaar worden voor mij. Beetje bij beetje kan ik beschrijven wat er diep in mij zich afspeelt en wat graag zichtbaar wilt worden! Zo werkt cranio ook voor mij. Beetje bij beetje, meestal met kleine stapjes mag dat zichtbaar worden wat zich op dat moment aandient.